18 mei 2016

Strak blauw als ik door het dakluik naar boven kijk. Daarom was het zo koud vannacht.
En niet even iets warms aantrekken of een extra deken erover heen trekken. Nee, blijven liggen en maar hopen dat het over gaat. De deur open gegooid, zon, geen wind, dus ontbijt buiten. Het is een verademing, eindelijk echt vakantieweer. Om 10:00 uur stappen we op richting Krimml. Vandaag moet het gebeuren. Ik wil de rit naar de Krimml Wasserfalle nog eens over doen en ook boven de waterval het dal in fietsen naar een gezellige berghut.
Bij de waterval, indrukwekkend mooi, komt een toeristenstroom op gang. Niet verwacht, want we dachten de enige toeristen te zijn. Na de koffie en ieder een halve tompouce, beginnen we aan de klim. Eerst een stukje asfalt, richting Gerlos, en dan de schotterweg op. Tikkie steil, maar Marjoke protesteert nog niet echt. Na wat klimwerk komen we een bord tegen.Verboden voor fietsen. Niks van aantrekken. Doorgaan, maar het is een wandelpad en voor Marjoke te steil om te fietsen. Onder luid protest ga ik in etappes naar boven. Eerst mijn fiets, fietsend of lopend en dan weer terug de fiets van Marjoke ophalen. Het is druk op het pad. Verder kan ik me niet herinneren dat de hier vorig jaar met de groep mannen, Bernard, ook over dit pad zijn gekomen. Nog steeds onder luid protest bereiken we na een uurtje het hoogtepunt en opent het dal zich in al zijn schoonheid. De nostalgische herberg is echter onder constructie en gesloten. Dat is jammer na al die moeite. Iets verderop zie ik nog een hutje met een vlag ernaast. Even kijken. Jawel hoor. Een onooglijke hut uit 1904 met een forse dame en heerlijke goulashsuppe en kasebrot. De lucht is nog steeds strak blauw en de zon schijnt op een fantastisch stuk natuur. Wat verder bij de dame vandaan nuttigen we ook nog ons lunchpakket op het “avonturenkleed” en soezelen wat weg. Niet te lang, de zon brandt hier geweldig en we moeten nog terug om de nieuwe accu op te halen. Het afdalen is heerlijk over een brede schotterweg aan de andere kant van de falle. We gaan straks uit eten in Restaurant Batzinger in Bramberg Dorf. De kastelein weet onmiddellijk wie we zijn als ik het over Guido en zijn ongeluk heb. Het is druk in het hotel en we krijgen een tafeltje bij een nederlands stel, die ook netjes met mes en vork eten. Voor mij een Mülbacher schnitzel en voor Marjoke een Wiener schnitzel met pommes en salat. Al snel komen de schnapsen erbij en de kastelein is weer vreselijk gezellig. Het was een topdag. Marjoke is al omgevallen, ze snurkt niet eens, zo moe en voldaan. Morgen reisdag naar St. Martin bei Lofer voor de ontmoeting met onze reisgenoten en de kampoudsten.